Rozdział 23

Prysznic od razu przyniósł ulgę i ukoił moje nerwy. Przebrałam się w jeansowe szorty i szary top a włosy związałam w luźnego koczka na środku głowy. Wychodząc z kuchni pociągnęłam nosem i poczułam zapach lazanni. Fakt ale nie jadłam od ponad 12 godzin tylko żyłam na mocnych trunkach. Podążając za zapachem dotarłam do małej kuchni z dużymi szklanymi oknami wychodzącymi na Ocean.

- Gotowa? – Spojrzała na mnie mama. – Wcinaj szybko, bo zaraz jedziemy. – Odparła z entuzjazmem.

- Gdzie mnie zabierasz? – Usiadłam przy stole i zaczęłam jeść.

- Zobaczysz. Niespodzianka, nie bój się, nie pozwolę, żebyś siedziała cały weekend w domu. – Zaśmiała się. – A teraz jest. Czekam za 15 minut przy drzwiach. – Poszła do łazienki.

Ciekawa byłam gdzie mnie zbierze. Trochę przerażał mnie jej entuzjazm no ale czego nie robi się żeby uszczęśliwić mamę. Po zjedzeniu obiadu wróciłam do pokoju skąd wzięłam telefon i okulary przeciwsłoneczne, po czym wyszłam na zewnątrz.

- No nareszcie! – Powiedziała mama wsiadając do samochodu.

Usiadłam na miejscu pasażera i zapięłam pasy.

- Powiesz mi gdzie jedziemy? – Spytałam.

- Najpierw pojedziemy na małe zakupy a potem może popływać z delfinami co? – Spojrzała na mnie.- Fajnie, że mam 100$ - Odparłam kwaśno.

- Dokładnie jak twój tata!

- Wcale nie! – Udałam naburmuszoną.

- Yhy… i jeszcze ten wzrok Chleasy. – Zgrywała się. – A tak szczerze mówiąc, to znalazłam całkiem nieźle płatną pracę a na dodatek jesteś moją córką, której nie widziałam od 3 miesięcy i mogę wydać na nią tyle pieniędzy ile chce.

- Ile chcę?? – Spojrzałam zgryźliwie.

- Bez przesady Cheals. No i jeszcze winna jestem ci prezent urodzinowy ale to potem. – Powiedziała tajemniczo.

- Mamo! Wiesz, że nie lubię długo czekać!

- Trudno musisz się jeszcze trochę pomęczyć. – Puściła mi oczko po czym włączyła radio.

Uchyliłam okno i rozglądałam się po okolicy podziwiając miasto tętniące życiem. W końcu po 20 minutach stania praktycznie w korkach dojechałyśmy pod duży pas sklepów ciągnących się bodajże przez całą aleje. Zaparkowałyśmy w miarę blisko i udałyśmy się do po kolei do sklepów. Mierzyłam tysiące sukienek, bluzek, spodni, bluz, swetrów, butów i nie wiadomo jeszcze czego. W sumie chodząc po sklepach spędziłyśmy ponad 5 godzin. Zdążyłam się jeszcze pokłócić z mamą co do kupna wszystkich tych rzeczy. Ja upierałam się przy wyborze tylko jednej bluzki ale ona koniecznie chciała żebym kupiła wszystko na co mam ochotę, bo drugiej takiej szansy nie będzie. Ostatecznie kupiłam białą koronkową na krótki rękaw i przed kolano sukienkę, kobaltową bluzę kangurkę, 2 kurtki jeansowe i kamizelkę, zakolanówki z flagą amerykańską, pare kolorowych topów, 2 koszule w kratę, T-shirt z napisem I <3 FLORIDA, czarne i amarantowe wysokie szpilki i bladoróżowe koturny, botki - galaxy, baseballówkę, full cap’a, szaro niebieskie przetarte rurki, czarne trampki all stars i oczojebny zielony kąpielowy. Tak, że w sumie mama wydała dosyć ładną kwotę pieniędzy. Sama kupiła sobie tylko sukienkę i nowe buty. Nie pytałam się jej nawet ile zapłaciła, bo znając siebie to kazałabym jej połowę zwrócić. Po wyjściu ze sklepu pojechałyśmy na mały obiadek do jakieś nadmorskiej całkiem przyjemnej knajpki. Posiedziałyśmy, pogadałyśmy o szkole, znajomych, chłopakach. Wspomniałam o Scott’cie, Amy i Lizzy. Miło było spędzić czas z mamą. Po przekąsce z pełnymi brzuchami pojechałyśmy do obiecanego oceanarium gdzie pływałyśmy z delfinami. Nie było tak strasznie jak przeczuwałam. Cały czas się śmiałyśmy i chlapałyśmy wodą. Wieczorem około 20.00 wróciłyśmy do domu. Schłodziło się znacznie na dworze, więc założyłam długi sweter i poszłam do ogródka. Położyłam się na hamaku i wsłuchiwałam się w szum fal. Wyjęłam telefon z kieszeni i zobaczyłam 45 nieodebranych połączeń i 10 wiadomości.

- Oszaleli. – Wyszeptałam.

Połowa połączeń była od taty, a druga połowa od Lizzy i Amy. Tak samo z wiadomościami. Żadnej od Scott’a. Chyba naprawdę się wkurzył. Wiedziałam, że źle wtedy zrobiłam i chamsko mu odpowiedziałam, no ale miałam poniekąd racje. Nie muszę mu się wiecznie ze wszystkiego spowiadać. Obracałam nerwowo telefon w dłoniach.

- Coś się stało? – Podeszła do mnie mama i dała mi gorącą herbatę.

- Nie nic nic. – Wyrwała mnie z zamyślenia.

- To przez niego? – Wyjęła mi z rąk telefon i spojrzała na tapetę.

- Raczej ja tym razem nawaliłam. – Przesunęłam się robiąc miejsce na hamaku.

- Chcesz się wygadać? – Położyła się obok mnie.

- Chodzi o to, że on oczekuje ode mnie, że będę mu mówić gdzie idę, gdzie wychodzę, z kim, kiedy, o której wrócę. Teraz się wkurzył, że nie powiedziałam mu, że wyjeżdżam na weekend.

- Wiesz Cheals nie jestem dobra w tych sprawach no, ale wydaje mi się, że on po prostu się o ciebie troszczy i chce z tobą spędzać jak najwięcej czasu.

- No ale bez przesady. Mam też koleżanki.

- On też ma na pewno kolegów. Tyle, że jesteś jego dziewczyną i dba o ciebie.

- Dba? – Zaśmiałam się gorzko. – Mamo on się obraził, że mu nie powiedziałam, że do ciebie jadę!

- Nie przesadzaj, na pewno aż tak źle nie jest. Jak wkurza cię jego zachowanie, to powiedz mu, żeby dał ci trochę więcej przestrzeni i już. – Poradziła.

- Ale on powie, że wcale tak nie jest, tylko ja sobie coś ubzdurałam. – Wymamrotałam.

- Nigdy nie wiesz co będzie skarbie. Nie wiesz co powie. Może wręcz przeciwnie, może zgodzi się i trochę odpuści. Nie bądź taka pesymistyczna.

- No masz racje, nie powinnam się wtedy tak wściekać, wiem to moja wina. – Upiłam łyk herbaty.

- A właśnie. – Mama sięgnęła za siebie.

Obruszyłam się zaciekawiona.

- Wszystkiego najlepszego. – Szepnęła wręczając mi złote pudełeczko obwiązane czerwoną wstążką.

- Naprawdę nie musiałaś, jak w samochodzie tylko tak żartowałam. – Uśmiechnęłam się.

- Kłamać nie umiesz. – Spojrzała na mnie spode łba.

Uśmiechnęłam się kwaśno i otworzyłam pudełeczko, w którym zobaczyłam coś koronkowego. Spojrzałam na mamę zdezorientowana.

- No zobacz! – Zachęciła.

Wzięłam w palce materiał i zobaczyłam czarną koronkową bieliznę. Przed oczami mignęła mi metka. Zmrużyłam oczy i zobaczyłam napis „Victoria’s Secret”. Takie coś kosztuje majątek. Moja matka chyba naprawdę obrabowała bank albo wygrała milion na loterii.

- Mamo!

- No co Cheals! – Zaśmiała się. – Widzę, że dobrze trafiłam, bo masz chłopaka to… - Chrząknęła.

- No ale!...emmm – Zatkało mnie i poczułam, że zrobiłam się cała czerwona na twarzy.

- Spodoba mu się. – Mrugnęła.

- Ale my nie…

- Oj tam. Cicho. – Zatkała mi buzie.

- Ciekawe co powie na to tata. – Zaśmiałam się.

- Już widzę jego reakcje. – Wybuchłyśmy śmiechem.

- Niezapomniany widok. Na pewno. – Dodałam.

Dyskutowałyśmy jeszcze pare minut na temat ekscentrycznego prezentu urodzinowego. Podobał mi się, ale zupełnie nie spodziewałam się, że taki dostanę. Byłam przekonana, że to jakaś biżuteria.

Po jakimś czasie mama dostała telefon z pracy i poszła do domu zostawiając mnie samą. Sięgnęłam za telefon i napisałam do Scott’a: „Przepraszam.*”

Następnie zadzwoniłam do taty streszczając mu cały dzień, specjalnie pomijając wzmiankę i prezencie. Oczywiście powiedział jak to mnie mocno kocha i jest głodny, bo nie ma kto mu gotować no i na koniec, że za mną tęskni. Robiło się coraz ciemniej i później a ja wpatrywałam się w białą niczym rozlane mleko tarczę księżyca, po czym przeniosłam wzrok na moją bliznę, która już nie swędziała ani nie bolała. Przejechałam palcami po wypukleniu badając jej każdy szczegół.

- Chealsy wiesz…. – Zaczęła mama, której nie zauważyłam jak wróciła.

- Tak mamo?

- Masz już 17 lat… ten czas tak szybko zleciał… - Pokręciła głową z niedowierzaniem. – Patrzysz tak na tą łzę i zastanawiasz się czy naprawdę ma taką moc, czy to wszystko ściema. Wiem, że miałaś mnie za wariatkę. Nie wiem, czemu bałam się aż tak twoich 17 urodzin.

- Mamo.. – Wstałam z hamaka i stanęłam naprzeciwko niej. – Nie musisz owijać w bawełnę, bo ja wiem.

- O czym wiesz?

- O tej bliźnie. Wszystko już wiem. – Spojrzałam jej w oczy.

- Skąd? – Wydała się być trochę oburzona.

- W mieście, w którym mieszkam jest dwóch naznaczonych. Moja koleżanka i stary przyjaciel. – Przełknęłam ślinę. – Początkowo u niej zauważyłam tę bliznę, ale powiedziała, że miała wypadek. Potem zaczęły mi się przytrafiać jakieś dziwne, niestworzone rzeczy, aż w pewnym momencie zaczęłam się tego wszystkiego bać. W końcu przez przypadek koleżanka skomentowała to, kiedy jadąc zobaczyłam dziewczynkę na drodze, która w mgnieniu oka zniknęła. No i tak po licznych błaganiach streściła mi praktycznie wszystko. Powiedziała, że dziwią ją tylko moje wizje.

- Wizje? – Zamyśliła się.

- Czasem miewam krótkie urywki poszczególnych wydarzeń, ale ona powiedziała, że to pojawia się za następne 17 lat i nie występuje u każdego.

- Też nie wiem kochanie. Dużo o tym czytałam, ale w naszym przypadku czy rodzinie chyba nikt czegoś takiego nie miał. Poznałaś tą dziewczynkę, która się tobą opiekuje?

- Tak. To jesteś ty jak byłaś dzieckiem. – Uśmiechnęłam się.

- Alee… To niemożliwe. Przecież zawsze opiekuje się osoba zmarła. – Zmarszczyła brwi.

- A jednak. Nie wiem, dlaczego tak jest, ale zbytnio mi to nie przeszkadza. Jesteś teraz cały czas we mnie. – Przyłożyłam dłonie do serca.

- Oj skarbie ja zawsze byłam. – Przytuliła mnie.

- Kocham cię mamo. – Wyszeptałam.

- Ja ciebie też słońce. A teraz kładź się spać. – Zagoniła mnie do domu.

Poszłam do łazienki, wzięłam prysznic i wskoczyłam w letnie piżamy. Usiadłam na łóżku w pokoju i odpaliłam laptopa. Przejrzałam stronę główną na Fb, na której roiło się od zdjęć Scott’a z imprezy w towarzystwie kolegów i…nieznanych mi dziewczyn. Wkurzyłam się na niego. Mnie nie ma a ten już baluje. Okej posprzeczaliśmy się trochę, ale to nie powód, żeby od razu tak się zachowywać. Wyłączyłam ze złością laptopa i wlazłam pod kołdrę. Nakryłam się nią po uszy i kurczowo złapałam się za poduszkę. Kręciłam się na łóżku i kręciłam. Wyjątkowo wszystko mi przeszkadzało, a to za gorąco a to za zimno, a to ptak świergocze, a to samochód przejedzie itd. Przed oczami cały czas miałam te zdjęcia Scott’a wśród dziewczyn. Nie mogłam przestać o tym myśleć. Miałam ochotę zadzwonić do niego i wygarnąć mu, jednak moje lenistwo wygrało i nie zdołałam sięgnąć za telefon.

*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*
Udało mi się trochę wyprzedzić bo znowu mam wenę.
Mam nadzieje, że opowiadanie nie staje się nudnawe bo cały cały czas staram się pisać coś nowego.
Jutro wieczorem albo w poniedziałek kolejny post tym razem ze zdjęciami ubrań jakie panna Chealsy sobie kupiła.
Nowy rozdział dodam w środę wieczorem.
I znowu się opuściliście w komentowaniu :(
Proszę, jeśli czytasz to zostaw komentarz - byle nie spam.
Ale i tak uważam, że jesteście najlepsi pod słońcem !!
I co do zdjęć chłopaków to nie dodam, bo nie znalazłam takich zdjęć, żeby idealnie odpowiadały mojej wizji